ყოველთვის ვოცნებობდი მაღალჭერიან თბილისურ სახლზე ძველ უბანში. ოცნების ბინის პოვნას ძიების ხანგრძლივი პროცესი დასჭირდა. ჩემი სამსახურის ოფისის ფანჯრებიდან არაჩვეულებრივი ხედი იშლება სოლოლაკისა და მთაწმინდის ისტორიულ შენობებზე, მაგრამ ჩემს განსაკუთრებულ ყურადღებას ყოველთვის ამაღლებისა და გერგეთის ქუჩების განაკვეთზე მდებარე კოშკიანი შენობა იპყრობდა ულამაზესი ფანჯრებით. რას წარმოვიდგენდი, რომ ერთ დღეს განცხადებებში შემთხვევით ნაპოვნი ინფორმაციით, სწორედ იმ სახლის ფანჯრებთან აღმოვჩნდებოდი, ამდენ ხანს რომ ვაკვირდებოდი მოპირდაპირე მხრიდან და მეტიც, ეს ბინა ჩემი გახდებოდა.
შენობას თავისთავად საინტერესო ისტორია აქვს. ის მეოცე საუკუნის დასაწყისშია აგებული და ამ პერიოდში გაბატონებულ მოდერნ -სტილს განეკუთვნება. ბევრი ბინა ამ შენობაში დღემდე „კომუნალკაა“. მთლიანი ფართი სულ 62 კვადრატულია: ერთი საძინებელი, მისაღები ოთახი, სამზარეულო და აბაზანა. საერთოდ, ყველაფერი დიდი წვალების ფასად გავაკეთე. ვეცადე, რაც გადასარჩენი და აღდგენადი იყო დამეტოვებინა და რესტავრირება მომეხდინა. რაც შეიძლება მეტი დეტალი დამეტოვებინა ავთენტური.
კედელზე კარნიზის მსგავსი მოხატულობა შევამჩნიე და ხელოსნებს ვთხოვე ძალიან ფრთხილად მოპყრობოდნენ ამ დეტალს. ფაქტობრივად რესტავრცია გავაკეთეთ. შემდეგ გავარკვიე, რომ მხატვრობა, როგორც ასეთი არ იყო ამ სახლში, მაგრამ კარნიზებს, რომლებიც გამოჩნდა, პირველადი სახე დავუბრუნე. მოკლედ, შევინარჩუნე კედლები, იატაკი და კარ ფანჯარა.
ავეჯი რაც შეიძლება მინიმალისტური დავდგი, რომ ხელი არ შეეშალა საერთო გარემოსთვის. რაც მთავარია, გამოვიყენე ამრეკლავი მასალები, რომ ძველი კედლები და გარემო აერეკლა. ყველაზე მთავარი ჩემთვის იყო შემექმნა აურა, რომელიც ხაზს გაუსვამდა შენობის უნიკალურობას, სიძველეს და ჩემს მისდამი დამოკიდებულებას. მემგონი ეს გამომივიდა.